Darmstadtium

110 meitnerium ← darmstadtium → röntgenium Pt ↑ Ds ↓ (Uhq) Periodieke tabel
Algemeen
Naam, simbool, getal	darmstadtium, Ds, 110
Chemiese reeks	onbekend, moontlik ’n oorgangsmetaal
Groep, periode, blok	10, 7, d
Atoommassa	(281) g/mol
Elektronkonfigurasie	voorspel;[1] [Rn] 5f14 6d8 7s2
Elektrone per skil	voorspel; 2, 8, 18, 32, 32, 16, 2
CAS-registernommer	54083-77-1
Fisiese eienskappe
Toestand	voorspel;[2] vastestof
Digtheid (naby k.t.)	voorspel; 34,8 g/cm³
Atoomeienskappe
Oksidasietoestande	voorspel;[1][3] 8, 6, 4, 2, 0
Ionisasie-energieë	1ste: 955,2 kJ/mol
	2de: 1 891,1 kJ/mol
	3de: 3 029,6 kJ/mol
Geskiedenis
Ontdek	9 November 1994
Ontdek deur	Sentrum vir Swaarioonnavorsing, Darmstadt, Duitsland
Genoem na	Darmstadt, waar dit ontdek is
Datum van naam	2003
Vorige naam	ununnilium (Uun)
Vernaamste isotope
Hoofartikel: Isotope van darmstadtium iso NV halfleeftyd VM VE (MeV) VP 281Ds sin 14 s 94% SS - -- 6% α 8,67 277Hs 279Ds sin 0,2 s 10% α 9,70 275Hs 90% SS - --
Portaal Chemie

Darmstadtium is ’n superswaar, sintetiese element met die atoomgetal 110 en simbool Ds. Dit is ’n uiters radioaktiewe element. Die stabielste isotoop, darmstadtium-281, het ’n halfleeftyd van ongeveer 10 sekondes.^[4] Darmstadtium is in 1994 die eerste keer vervaardig by die Sentrum vir Swaarioonnavorsing in Darmstadt, Duitsland, waarna dit genoem is.

In die periodieke tabel lê dit in die d-blok, in periode 7 en groep 10, hoewel geen chemiese eksperimente al uitgevoer is om te bevestig dat dit optree soos die swaarder homoloog van platinum net bo dit nie. Daar is bereken darmstadtium het dieselfde eienskappe as sy ligter homoloë, nikkel, palladium en platinum.

1. ↑ ^{1,0 1,1} Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria (2006). "Transactinides and the future elements". In Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (reds.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3de uitg.). Dordrecht, Nederland: Springer Science+Business Media. ISBN 1-4020-3555-1.
2. ↑ Östlin, A.; Vitos, L. (2011). "First-principles calculation of the structural stability of 6d transition metals". Physical Review B. 84 (11). Bibcode:2011PhRvB..84k3104O. doi:10.1103/PhysRevB.84.113104.
3. ↑ Fricke, Burkhard (1975). "Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties". Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. 21: 89–144. doi:10.1007/BFb0116498. Besoek op 4 Oktober 2013.
4. ↑ Oganessian, Y. T.; Utyonkov, V.; Lobanov, Y.; Abdullin, F.; Polyakov, A.; Shirokovsky, I.; Tsyganov, Y.; Gulbekian, G.; Bogomolov, S.; Gikal, B.; Mezentsev, A.; Iliev, S.; Subbotin, V.; Sukhov, A.; Voinov, A.; Buklanov, G.; Subotic, K.; Zagrebaev, V.; Itkis, M.; Patin, J.; Moody, K.; Wild, J.; Stoyer, M.; Stoyer, N.; Shaughnessy, D.; Kenneally, J.; Lougheed, R. (2004). "Measurements of cross sections for the fusion-evaporation reactions ²⁴⁴Pu(⁴⁸Ca,xn)^292−x114 and ²⁴⁵Cm(⁴⁸Ca,xn)^293−x116". Physical Review C. 69 (5): 054607. Bibcode:2004PhRvC..69e4607O. doi:10.1103/PhysRevC.69.054607. {{cite journal}}: Onbekende parameter |displayauthors= geïgnoreer (hulp)