Digitaal

Digitale data, in inligtingsteorie en inligtingstelsels, is inligting wat voorgestel word as 'n string diskrete simbole, wat elkeen een van slegs 'n eindige aantal waardes uit een of ander alfabet kan aanneem, soos letters of syfers. 'n Voorbeeld is 'n teksdokument wat uit 'n string alfanumeriese karakters bestaan. Die mees algemene vorm van digitale data in moderne inligtingstelsels is binêre data, wat voorgestel word deur 'n string binêre syfers (bissies) wat elk een van twee waardes kan hê, óf 0 óf 1.

'n Digitale stelsel^[1] gebruik diskrete (dit wil sê nie aaneenlopende) waardes om inligting te verteenwoordig vir toevoer, verwerking, versending, stoordoeleindes ensovoorts. In teenstelling hiermee gebruik nie-digitale oftewel analoogstelsels 'n aaneenlopende reeks waardes om inligting te verteenwoordig. Alhoewel digitale voorstellings diskreet is, kan die inligting wat dit verteenwoordig of diskreet wees, soos syfers en letters of aaneenlopend wees soos in die geval van klanke, beelde en ander mates van kontinue stelsels.

Die woord digitaal kom van die latynse woord “digitus” wat vinger beteken en word gebruik omdat vingers gebruik word om diskreet te tel.

Die woord digitaal word veral gebruik in die rekenaarwese en elektronika, veral in die geval waar inligting omgeskakel word na 'n binêre numeriese vorm soos in die geval van digitale oudio en digitale fotografie. Sulke datadraende seine dra elektroniese of optiese polse waarvan die amplitude of 'n 1 of 'n 0 kan verteenwoordig.

1. ↑ Tocci, R. 2006. Digital Systems: Principles and Applications (10th Edition). Prentice Hall. ISBN 0131725793