Back Département Ille-et-Vilaine ALS Il-ha-Gwilen AN إيل وفيلان (إقليم فرنسي) Arabic ايل-اى-ڤيلين ARZ Ille y Vilaine AST İl və Vilen AZ Ille-et-Vilaine BAN Іль і Вілен BE Іль і Вілен BE-X-OLD Ил е Вилен Bulgarian
| Ille-et-Vilaine (35) | |
|---|---|
| |
| |
| Gewes | Bretagne |
| Prefektuur | Rennes |
| Onderprefekture | Fougères Redon Saint-Malo |
| Bevolking | 903 400 inw. (1999) |
| Bevolkingsdigtheid | 133 inw./vk km |
| Oppervlakte | 6 775 vk km |
| Arrondissemente | 4 |
| Kantonne | 53 |
| Munisipaliteite | 352 |
| President van die Conseil général |
Jean-Loius Tourenne |
Ille-et-Vilaine (Bretons: Il-ha-Gwilen) is 'n Franse département in die Bretagne, tussen die skiereiland Armorika en Normandië, met 'n oppervlakte van 6 675 km² en 903 400 inwoners (2003).
Die gebied is die legendariese tuiste van Koning Artus en sy Ridders van die Tafelronde, maar ook die Brocéliande van die Droeïede. Sy bosgebiede word as oorblyfsels van die bosland Argoat beskou wat teën die land van die see, Armor, lê. Die bos van Paimpont lyk inderdaad soos 'n sprokieswêreld waar 'n mens miskien Keltiese legendes soos die towenaar Merlyn, die fee Viviane en die Graalsridder Lancelot sal kan ontmoet.
Die naam van die département word afgelei van die twee riviere wat hier by die stad Rennes saamsmelt, die Vilaine- en Illeriviere. Hoewel Vilaine eintlik "die lelike" beteken, is sy vallei 'n gebied van besondere natuurskoon. Ook die twee ander riviere in die noorde bied skouspelagtige natuurverskynsels. Die Couesnon, wat sy loop steeds verander en die Mont-Saint-Michel (wat voorheen anderkant was) nou na Normandië "verskuif" het, en die Rance, wat in een van die mooiste Bretonse fjorde mond, is die grootste riviere in die département.
Ille-et-Vilaine is as grensgebied steeds ook 'n land van versterkings gewees. Die grootstes is in Châteaugiron, Combourg, Fougères, La Guerche, Landal en Saint-Aubin-du-Cornier.
Die mense in die gebied is taai en werk baie hard; hulle is ook moedig, misties en individualisties genoeg om groot avonturiers soos Jacques Cartier, René Duguay-Trouin en Robert Surcouf, en groot geeste soos Châteaubriand en Larmenais, almal gebore in die hawestad Saint-Malo, voort te bring. Enkele duisend is nog die Bretonse taal magtig, alhoewel die plaaslike Romaanse streektaal Gallo in die oostelike gebiede van die département reeds die rol van die eertydse Bretonse omgangstaal oorgeneem het.
Naas die militêre versterkings is daar talle kastele en landgoede, maar Saint-Malo, die stad van die seerowers met sy indrukwekkende stadsmuur, lok saam met die Côte d'Emeraude en Dinard die meeste toeriste in die gebied.
Die Côte d'Emeraude (Smaragkus in Afrikaans) verdank sy naam aan die groen kleur van die water wat hier soos 'n smarag skitter. Die vakansieoord Dinard is tydens die Fin de siècle deur Amerikaners en Britte bekend gemaak. Vanaf Le Grouin aan die oostelike kus geniet 'n mens 'n heerlike uitsig oor die baai van Mont-Saint-Michel. Die getye in die gebied is op een na die sterkste ter wêreld met 'n koëffisiënt van sowat 14 meter.
