Jet Propulsion Laboratory

Die Jet Propulsion Laboratory (JPL) is 'n federale befondsde navorsing- en ontwikkelingsentrum en NASA-veldsentrum in die stad Pasadena in Kalifornië, Verenigde State.

JPL, wat in die 1930's gestig is, word deur NASA besit en deur die nabygeleë California Institute of Technology (Caltech) bestuur.^[1] Die laboratorium se primêre funksie is die konstruksie en bedryf van planetêre robotruimtetuie, alhoewel dit ook Aardbaan- en sterrekunde-sendings uitvoer. Dit is ook verantwoordelik vir die bedryf van NASA se Diepruimtenetwerk.

Van die laboratorium se groot aktiewe projekte is die Mars 2020-sending, wat die Perseverance-verkenningstuig en die Ingenuity Mars-helikopter insluit; die Mars-wetenskaplaboratoriumsending, insluitend die Curiosity-verkenningstuig; die InSight-lander (binne-eksplorasie met behulp van seismiese ondersoeke, geodesie en hittevervoer); die Mars-verkenningstuig; die Juno-ruimtetuig wat om Jupiter wentel; die SMAP- satelliet vir grondoppervlakvogmonitering; die NuSTAR X-straalteleskoop; en die komende Psyche asteroïde-wentelaar. Dit is ook verantwoordelik vir die bestuur van die JPL Kleinliggaam-databasis, en verskaf fisiese data en publikasielyste vir alle bekende klein Sonnestelsel-liggame.

JPL se Space Flight Operations Facility en vyf-en- twintig-voet Ruimtesimulator is aangewys as Nasionale Historiese Landmerke. Gedurende JPL se weermagjare het die laboratorium twee ontplooide wapenstelsels ontwikkel, die MGM-5 Corporal en MGM-29 Sergeant intermediêre-afstand ballistiese missiele. Hierdie missiele was die eerste Amerikaanse ballistiese missiele wat by JPL ontwikkel is.^[2] Dit het ook 'n aantal ander wapenstelsel-prototipes ontwikkel, soos die Loki-lugafweermissielstelsel, en die voorloper van die Aerobee-klankvuurpyl. Op verskillende tye het dit vuurpyltoetse by die White Sands Proefterrein, Edwards Lugmagbasis en Goldstone, Kalifornië, uitgevoer.

In 1954 het JPL saamgespan met Wernher von Braun se ingenieurs by die Lëer Ballistiese Missiel-agentskap se Redstone Arsenaal in Huntsville, Alabama, om voor te stel dat 'n satelliet in 'n wentelbaan geplaas word tydens die Internasionale Geofisiese Jaar. Die span het teen Project Vanguard verloor, en eerder 'n geheime projek aangepak om ablatiewe herbetredingstegnologie met behulp van 'n Jupiter-C-vuurpyl te demonstreer. Hulle het drie suksesvolle sub-orbitale vlugte in 1956 en 1957 uitgevoer. Met behulp van 'n ekstra Juno I ('n gewysigde Jupiter-C met 'n vierde stadium) het die twee organisasies toe die Verenigde State se eerste satelliet, Explorer 1, op 31 Januarie 1958 gelanseer.^[3]

JPL is in Desember 1958 na NASA oorgeplaas,^[4] waarmee dit die agentskap se primêre planetêre ruimtetuigsentrum geword het. JPL-ingenieurs het Ranger- en Surveyor-sendings na die Maan ontwerp en bedryf wat die weg vir Apollo voorberei het. JPL het ook interplanetêre verkenning ingelei met die Mariner-sendings na Venus, Mars en Mercurius. Vanaf 2013 het die naby-aardeprogram 95% van asteroïdes gevind wat 'n kilometer of meer in deursnee is wat die Aarde se wentelbaan kruis.^[5]

1. ↑ "History". www.jpl.nasa.gov.
2. ↑ Keymeulen, Didier (2006). "Humanoids for Lunar and Planetary Surface Operations"., JPL TRS 1992+. 
3. ↑ Conway, Erik M. "From Rockets to Spacecraft: Making JPL a Place for Planetary Science". Engineering and Science. pp. 2–10. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Januarie 2011. Besoek op 12 Januarie 2009.
4. ↑ "Early Space Age Fortune 1959". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 November 2013.
5. ↑ "NASA Scrambles Better Asteroid Detection". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 April 2013.