Mariene biologie

Mariene biologie is die wetenskaplike studie van die biologie van seelewe, organismes in die see. Gegewe dat in biologie baie filums, families en genera sommige spesies het wat in die see leef en ander wat op land leef, klassifiseer marienebiologie spesies op grond van die omgewing eerder as op taksonomie.

'n Groot deel van alle lewe op aarde leef in die see. Die presiese grootte van hierdie groot deel is onbekend, aangesien baie oseaanspesies nog ontdek moet word. Die oseaan is 'n komplekse driedimensionele wêreld^[1] wat ongeveer 71% van die aarde se oppervlak dek. Die habitatte wat in mariene biologie bestudeer is, sluit alles in van die klein lae oppervlakwater waarin organismes en abiotiese items in oppervlakspanning tussen die oseaan en atmosfeer vasgevang kan wees, tot die dieptes van die oseaniese trôe, soms 10 000 meter of meer onder die oppervlak van die see. Spesifieke habitatte sluit in riviermondings, koraalriwwe, kelpwoude, seegras weivelde, die omgewing van seeberge en termiese openinge, getypoele, modderige, sanderige en rotsagtige bodems, en die oop see (pelagiese) sone, waar vaste voorwerpe skaars is en die oppervlak van die water is die enigste sigbare grens. Die organismes wat bestudeer is, wissel van mikroskopiese fitoplankton en soöplankton tot groot walvisse (walvisse) 25–32 meter lank. Mariene ekologie is die studie van hoe mariene organismes met mekaar en die omgewing in wisselwerking tree.

Baie spesies is ekonomies belangrik vir die mens, insluitend beide vinvisse en skulpvis. Dit word ook verstaan dat die welstand van mariene organismes en ander organismes op fundamentele maniere verbind is. Die menslike liggaam van kennis oor die verhouding tussen lewe in die see en belangrike siklusse groei vinnig, met nuwe ontdekkings wat feitlik elke dag gemaak word. Hierdie siklusse sluit in dié van materie (soos die koolstofsiklus) en van lug (soos Aarde se asemhaling, en beweging van energie deur ekosisteme insluitend die see). Groot gebiede onder die see-oppervlak bly steeds effektief onontgin.

1. ↑ Oceanographic and Bathymetric Features Marine Conservation Institute. Besoek 18 September 2013.