Back مسييه 37 Arabic Cúmulu abiertu M37 AST NGC 2099 AZ M37 (аб’ект Месье) BE M37 BE-X-OLD M37 Bulgarian Messier 37 BS Messier 37 Catalan NGC 2099 CE M37 CO
| Messier 37 | ||||
| ||||
| Bron: NOAO | ||||
| Soort stelsel | Oop sterreswerm | |||
| Sterrebeeld | Koetsier | |||
| Waarnemingsdata (Epog J2000) | ||||
| Regte klimming | 05h 52m 18s | |||
| Deklinasie | +32º 33' 02" | |||
| Skynmagnitude | 6,2 | |||
| Besonderhede | ||||
| Afstand (ligjaar) | 4 500 ligjare (1 300 parsek) | |||
| Skynbare grootte | 24 boogminute | |||
| Ander name | M37, NGC 2099 | |||
| ||||
Messier 37 of M37 (ook bekend as NGC 2099) is ’n oop sterreswerm in die sterrebeeld Koetsier. Dit is die helderste van drie sterreswerms in die Koetsier en is voor 1654 deur Giovanni Battista Hodierna ontdek. Hy het ook M36 en M38 ontdek. Laasgenoemde twee is in 1749 herontdek deur Guillaume Le Gentil en M37 in 1764 deur Charles Messier. Dit word ook geklassifiseer as Trumpler-tipe I,1,r of I,2,r.
Die swerm het sowat 150 sterre met ’n sigbare helderheid van meer as 12,5 mag. Daar is minstens ’n dosyn rooireuse en sy warmste hoofreeksster is tipe B9 V. Dit bevat net soveel of meer metale (swaarder elemente) as die Son.[1] M37 is sowat 4 500 ligjare (1 300 parsek) van die Aarde af.
- ↑ Wu, Zhen-Yu et al. (November 2009), "The orbits of open clusters in the Galaxy", Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 399 (4): 2146–2164, doi:10.1111/j.1365-2966.2009.15416.x, Bibcode: 2009MNRAS.399.2146W