Nasionale Etoshawildtuin

Die Nasionale Etoshawildtuin is 'n natuurbewaringsgebied en die bekendste nasionale wildtuin van Namibië met 'n oppervlak van 22 275 vierkante kilometer. Die wildtuin lê in die noorde van die land en beslaan die grootste gedeelte van die Etoshapan met 'n oppervlak van 4 760 vierkante kilometer.

Die suidelike grens van die wildtuin lê sowat 400 kilometer noord van Namibië se hoofstad Windhoek en die noordelike grens sowat 125 kilometer van die Angolese grens af. Die wildtuin se westelike grens lê byna 200 kilometer oos van die Atlantiese kus. In die westelike deel lê die sprokieswoud.

Die naam "Etosha" beteken in die plaaslike Oshiwambotaal letterlik "die groot wit leemte" en verwys na die soutvlakte in die hart van die wildtuin, die Etoshapan, wat die park oorheers. Hierdie woestyngebied strek oor 'n lengte van 130 kilometer en bereik 'n maksimumwydte van 50 kilometer. Die soutpan is gewoonlik droog, maar danksy die somerreën is daar 'n kortstondige periode, wanneer die pan tot 'n meer omgeskep word en groot getalle flaminke en pelikane lok. Standhoudende waterbronne dien dwarsdeur die jaar as waterplekke vir 'n groot verskeidenheid wild en voëls, waaronder die bedreigde swartrenoster en die endemiese swartgesig-rooibok.

In die droëseisoen werwel sterk winde, wat oor die soutpan waai, soutstof op en dra dit dwarsoor die land en oor die suidelike Atlantiese Oseaan. Hierdie sout lewer belangrike minerale vir wild in gebiede suid van die soutpan op, alhoewel dit ook 'n bedreiging vir veeteelt en landbou in die streek inhou.

Die Nasionale Etoshawildtuin is oorspronklik op 22 Maart 1907 deur die destydse Duitse goewerneur van Duits-Suidwes-Afrika, Friedrich von Lindequist, geopen en was met sy totale oppervlak van 93 240 vierkante kilometer die grootste wildtuin wêreldwyd. Dit is later deur die Suid-Afrikaanse owerhede tot 'n kwart van sy oorspronklike oppervlak verklein, maar het steeds een van die mees uitgestrekte en belangrikste wildtuine in Afrika gebly.