Retoriek

Retoriek, of "redekuns", is die kuns en studie van die aanwending van taal met oortuigende effek. In Aristoteles se sistematisering van retoriek, was een belangrike aspek van retoriek die bestudering en teoretisering van die drie aansporings tot oortuiging van 'n gehoor, naamlik logos, pathos en ethos, benewens die vyf kanons van retoriek: uitvinding of ontdekking, ordening, styl, geheue en voordrag. Tesame met grammatika en logika of dialektiek, is retoriek een van die drie antieke kunste in redevoering. Van antieke Griekeland tot die laat 19de eeu, was dit sentraal tot die Westerse opvoeding, deurdat dit die behoefte vervul het om publieke sprekers en skrywers op te lei om gehore tot aksie te oorreed deur argumente.^[1]

1. ↑ Die definisie van retoriek is 'n omstrede onderwerp binne die studierigting en het aanleiding gegee tot filologiese onenigheid omtrent die betekenis wat dit in antieke Griekeland sou gehad het. Sien byvoorbeeld Johnstone, Henry W. Jr. (1995). "On Schiappa versus Poulakos." Rhetoric Review. 14:2. (Spring), 438-440.