Wit beweging

Die Wit beweging (Russies: Бѣлое движеніе / Белое движение, Beloje dvizjenije), ook bekend as die Wittes (Бѣлые / Белые, Belije), was 'n losse konfederasie van anitikommunistiese magte wat in die Russiese Burgeroorlog (1917-1922/'23) geveg het teen die kommunistiese Bolsjewiste, ook bekend as die "Rooies". Hulle het in 'n mindere mate bly werk as gemilitariseerde verenigings van opstandelinge beide binne en buite Russiese grense in Siberië tot min of meer met die Tweede Wêreldoorlog (1939-'45). Die beweging se militêre arm was die Wit Leër (Бѣлая Армія / Белая Армия, Belaja Armija).

Tydens die Russiese Burgeroorlog het die Wit beweging gedien as 'n oorkoepelende politieke beweging wat 'n verskeidenheid politieke opinies in Rusland verteenwoordig het wat verenig was in hulle teenstand teen die kommunistiese Bolsjewiste – van die liberale wat 'n republiek wou hê en Kerenskiïstiese sosiaal-demokrate aan die linkse front tot die monargiste en ondersteuners van 'n verenige multinasionale Rusland tot die ultranasionalistiese Swart Honderde aan die regse front.

Ná die militêre neerlaag van die Wittes het oorblyfsels en voortsettings van die beweging in verskeie organisasies agtergebly, sommige met min steun, tot ná die val van die Europese kommunistiese state in die Oos-Europese rewolusies van 1989 en die daaropvolgende verbrokkeling van die Sowjetunie in 1990-'91. Dié antikommuniste in die buiteland was dikwels verdeel tussen liberale en konserwatiewer segmente, met sommige wie se hoop nog gevestig was op die herstel van die Huis van Romanof. Twee aanspraakmakers op die leë troon het tydens die burgeroorlog hulle verskyning gemaak: groothertog Kirill Wladimirowitsj en groothertog Nikolaas Nikolajewitsj.