Wjatsjeslaf Molotof

Wjatsjeslaf Mikhailovich Molotof (/ˈmɒləˌtɒf, ˈmoʊ-/; né Skryabin; 9 Maart 1890 - 8 November 1986) was 'n stalinistiese Sowjet-politikus en diplomaat, 'n Oud-Bolsjewis, en 'n toonaangewende figuur in die Sowjet-regering vanaf die 1920's, toe hy aan bewind gekom het as protégé van Josef Stalin. Molotof was van 1930 tot 1941 voorsitter van die Raad van Volkskommissarisse (Premier), en van 1939 tot 1949 en weer van 1953 tot 1956 as Minister van Buitelandse Sake. Hy was van 1942 tot 1957 Eerste Adjunk Premier, toe hy ontslaan is deur die Presidium van die Sentrale Komitee Nikita Chroesjtsjof. Molotof is in 1961 uit alle poste verwyder na 'n paar jaar waar hy nie 'n prominente posisie beklee het nie.

Molotof was die belangrikste Sowjetondertekenaar van die Nazi-Sowjet-nie-aggressie-verdrag van 1939 (ook bekend as die Molotof-Ribbentrop-verdrag), waarvan die belangrikste bepalings bygevoeg is in die vorm van 'n geheime protokol wat 'n inval in Pole en verdeling van dié land tussen Nazi-Duitsland en die Sowjetunie. Hy was bewus van die Katyn-slagting wat deur die Sowjet-owerhede in hierdie tydperk gepleeg is.

Na die Tweede Wêreldoorlog (die Groot Patriotiese Oorlog) was Molotof betrokke by onderhandelinge met die Westerse bondgenote, waarin hy bekend geword het vir sy diplomatieke vaardighede. Hy het sy plek behou as 'n toonaangewende Sowjet-diplomaat en politikus tot Maart 1949, toe hy uit Stalin se guns verval het en die leierskap van die ministerie van Buitelandse Sake aan Andrey Vyshinsky afgestaan het. Molotof se verhouding met Stalin het verder versleg, terwyl Stalin Molotof in 'n toespraak op die 19de Party-kongres gekritiseer het. Na Stalin se dood in 1953 was Molotov egter hewig gekant teen Chroesjtsjof se de-stalinisasiebeleid. Molotov het Stalin se beleid en nalatenskap tot sy dood in 1986 verdedig en kritiek op die opvolgers van Stalin, veral Chroesjtsjof, gekritiseer.