Krimoorlog

Krimoorlog
Deel van die Ottomaanse oorloë in Europa en die Russies-Turkse oorloë
Duitse Kaart van die Krimskiereiland in 1888.
Datum Oktober 1853 - Februarie 1856 Ligging Krimskiereiland, Kaukasus, Balkan, Swartsee, Oossee, Witsee, Verre-Ooste Resultaat Geallieerde oorwinning, Verdrag van Parys
Strydende partye
Frankryk  Ottomaanse Ryk  Verenigde Koninkryk Koninkryk Sardinië	Russiese Ryk
Aanvoerders
Napoleon III Jacques Leroy de Saint Arnaud Maréchal Canrobert Aimable Pélissier François Achille Bazaine Patrice de Mac-Mahon Victoria Earl of Aberdeen Lord Raglan Sir James Simpson Sir William Codrington Omar Pasha İskender Pasha Victor Emmanuel II Alfonso La Màrmora	Nikolaas I Aleksander II Prins Mensjikof Pavel Nakhimof (†) Wasili Zavoyko Nikolai Murawyof Jewfimi Putjatin Wladimir Istomin (†) Graaf Tolstoi
Sterkte
Totaal: 1 000 000 400 000 300 000 250 000 15 000[1]	Totaal: 720 000 700 000[2] 1 000 Griekse legion
Ongevalle en verliese
Totaal: 300 000–375 000 gesneuweldes[3] Ottomaanse Ryk Totaal gesneuweldes skatting 95 000[4]–175 300[2] Franse Ryk Totaal gesneuweldes: 95 000[3]–100 000[4] waarvan: 10 240–30 000[4] gesneuwel; 20 000 dood deur wonde; ca. 60 000–70 000[4] dood deur siektes Verenigde Koninkryk Totaal gesneuweldes: 21 097–22 000[4] waarvan: 2 755–6 000[4] gesneuwel; 2 019 dood deur wonde; 16 000[4]–16 323 dood deur siektes Koninkryk Sardinië 2 050 gesneuweldes[5]	Totaal: 143 000 gesneuweldes: 25 000 gesneuwel 16 000 dood deur wonde omstreeks 89 000 dood deur siektes[6]

Die Krimoorlog is deur die Verenigde Koninkryk, Frankryk, die Koninkryk Sardinië en die Ottomaanse Ryk teen die Russiese Ryk gevoer op die Krimskiereiland vanaf Oktober 1853 tot Februarie 1856.

Die Russiese tsaar Nikolaas I wou die beskermheer van die heilige plekke van Palestina word en het Moldowa en Wallachye in 1853 beset. Die Verenigde Koninkryk en Frankryk het gevrees dat Rusland 'n rol gaan speel in die Middellandse See en het Turkye gehelp. Die bondgenote het Sewastopol op die Krim aangeval en ingeneem.

Nadat Alexander II tsaar geword het, het onderhandelings begin wat tot die vrede van Parys van 1856 gelei het.

Die oorlog het bekend geword deur die rol van Florence Nightingale.

1. ↑ (en) Arnold, Guy (2002). Historical Dictionary of the Crimean War. Scarecrow Press.
2. ↑ ^{2,0 2,1} (ru) Военная Энциклопедия, М., Воениздат 1999, т.4, стр.315
3. ↑ ^{3,0 3,1} "Napoleon III, Pierre Milza, Perrin edition, 2004" (in Frans). 5 Februarie 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Julie 2017.
4. ↑ ^{4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6} (en) The War Chronicles: From Flintlocks to Machine Guns: A Global Reference of ... , Joseph Cummins, 2009, bl. 100
5. ↑ (en) Sweetman, John (2001). Crimean War, Essential Histories 2. Osprey. ISBN 1-84176-186-9.
6. ↑ (en) Sien: Zayonchkovski (1913), "Northern War"