Ming-dinastie

大明
Ming-dinastie

← 1368 – 1644 →
Die Ming-dinastie omstreeks 1580.
Hoofstad	Nanjing (1368–1644) Beijing (1403–1644)
Taal/Tale	Mandaryns
Godsdiens	Boeddhisme Taoïsme Konfusianisme Chinese volksreligie Islam
Regering	Monargie
Keiser
- 1368–1398	Hongwu
- 1627–1644	Chongzhen
Historiese tydperk	Middeleeue
- Stigting in Nanjing	23 Januarie 1368
- Einde van Suidelike Ming	9 Februarie 1644
Oppervlakte
- 1415	6 500 000 km2 2 509 664 sq mi
Bevolking
- 1393 skatting	65 000 000
- 1403 skatting	66 598 337
- 1500 skatting	125 000 000
Geldeenheid	bimetaal: kopergelde (文, Wen) in stringe van munt en papier Silwer taels (兩, liǎng) in sycees en gewig

Die Ming-dinastie (1368–1644) het byna drie eeue oor China regeer. Dié tydperk word beskou as "een van die grootste periodes van ordelike regering en sosiale stabiliteit in die menslike geskiedenis".^[1] Die stabiliteit is bereik deur ’n sterk outokratiese bewind, ondersteun deur ’n doeltreffende burokrasie van amptenare wat in die Konfusianisme geskool was. Die Chinese bevolking het in die Ming-tydperk verdrievoudig, van sowat 60 miljoen tot 150-200 miljoen mense, en die ryk het ’n groot kommersiële en kulturele opbloei beleef.

1. ↑ Edwin Oldfather Reischauer, John King Fairbank en Albert M. Craig (1989) East Asia: Tradition and Transformation, Harvard University Press, bl. 177