Tasmansee

Tasmansee
Nasa-Satellietbeeld van die Tasmansee
Kaart van die Tasmansee
Koördinate:	40°S 160°O / 40°S 160°O / -40; 160
Ligging:	Australië, Nieu-Seeland
Soort:	See van die Stille Oseaan
Oppervlakte:	2 300 000 km² (900 000 myl²)
Gemiddelde diepte:	5 200 m (17 000 vt)
Lengte:	2 800 km (1 700 myl)
Breedte:	2 200 km (1 400 myl)
Eiland/e:	Ball’s Pyramid, Lord Howe-eiland, Noordeiland, Norfolkeiland, Suideiland, Tasmanië
Nedersettings:	Hobart (Australië) Newcastle (Australië) Sydney (Australië) Auckland (Nieu-Seeland) Wellington (Nieu-Seeland) Wollongong (Nieu-Seeland)

Die Tasmansee (Engels: Tasman Sea, Māori: Te Tai-o-Rehua) is 'n see van die Stille Oseaan en is geleë tussen Australië in die weste en Nieu-Seeland in die ooste. Die see is genoem ná die Nederlandse ontdekkingsreisiger Abel Tasman, wat onder andere in 1642 en 1643 Nieu-Seeland en Tasmanië ontdek het. Omstreeks 1770 het die Britse ontdekkingsreisiger James Cook tydens sy eerste ontdekkingsreis die see ondersoek.

Die Internasionale Hidrografiese Organisasie beskou die seegebied oos van die Australiese deelstate Nieu-Suid-Wallis, Victoria en Tasmanië as deel van die Tasmansee, terwyl die seegebied oos van Queensland deel van die Koraalsee uitmaak. Die grens tussen Nieu-Suid-Wallis en Queensland dui ook die grens tussen die twee seë aan.

Die Tasmansee is 2 800 km lank, tot 2 200 km wyd, het 'n oppervlakte van ongeveer 2 300 000 km² en 'n gemiddelde diepte van 5 200 m.^[1] Eilande in die Tasmansee sluit in Lord Howe-eiland, Ball’s Pyramid en Norfolkeiland, wat almal tot Australië behoort, terwyl Nieu-Seeland se Noordeiland en Suideiland die oostelike grens van die see vorm. Die belangrikste nedersettings aan die see is Hobart, Newcastle en Sydney in Australië asook Auckland, Wellington en Wollongong in Nieu-Seeland.

1. ↑ (en) "Tasman Sea". Encyclopædia Britannica. Besoek op 30 Mei 2024.